Boeken& ik

Het zou zo kunnen zijn dat ik al een keer heb laten vallen, misschien wat vaker, dat ik graag, en dat is nog een understatement, lees.
Ik kon al lezen in groep 2 en toen in groep 3 hier ook mijn dagelijkse portie school op in gesteld werd was ik in de hemel. Ik stortte me enthousiast op de boekjes die ik van school voorgeschoteld kreeg. Ik vloog door de zo geheten 'avi's' heen en was binnen no time bij het hoogste niveau avi 9. Hier bewijst maar weer dat wanneer je iets leuk vindt en je doet het veel je er ook vaak beter in wordt.
Zaterdag was bij ons de bibliotheek van 10 tot 1 open, ik ging daar zo vroeg mogelijk naartoe, zodat ik lang kon neuzen tussen alle boeken. Vele had ik al gelezen. Ik nam er 6 mee naar huis en bracht ze alle 6 weer terug de zaterdag daarna, natuurlijk moet ik toegeven, dat er altijd wel een boek tussen zat wat ik toch niet zo goed of leuk vond, een boek wat niet zo lekker las of gewoon een boek waar ik de tijd in die week niet meer voor had.

Ik vind het zo jammer dat dat nu gewoon geen deel van mijn ritme meer is, ik doe vele malen langer over een boek, simpelweg omdat ik pas ´s avonds in bed me realiseer dat ik even wat zou kunnen lezen en dan ben ik vaak te moe om daadwerkelijk te gaan lezen.
Ik wil het wel weer meer proberen, gewoon een halfuurtje eerder naar bed gaan en dan die tijd nuttiger gebruiken door te gaan lezen in plaats van lui op de bank hangen en wat te kijken naar wat er door mijn gezinsleden op tv gezet is.

Maar even terug naar 'vroeger'. Er is een moment gekomen dat ik thuis kwam met een paar boeken en tegen mama zei dat ik alle boeken uit de bibliotheek uit had, het werd meer een zoektocht naar een boek wat ik nog niet gelezen had uit ons dorpse bibliotheekje dan een zoektocht naar een mooi boek. Het zal je verbazen, maar Harry Potter leek me niets, ik dacht echt dat ik er niet veel aan zou vinden. Mama heeft me op dit precieze moment overtuigd dat ik het gewoon een kans moest geven en o my. THANKS MUM!

Na ook deze 7 boeken verslonden te hebben ben ik me gaan storten op de boekenwinkels, ik kwam erachter dat wanneer ik mijn boekenkast zelf bijvulde het me een onwijs fijn gevoel gaf. Een boek, van mezelf, wat ik niet na 3 weken terug hoefde te brengen. Hier ben ik een beetje in blijven hangen en de boeken die ik lees komen ook vaak uit mijn eigen boekenkast en dus indirect uit een boekenwinkel. Het is alsof ik een snoepwinkel verkeer wanneer ik een boekenwinkel binnen loop. De kaften die je aanspreken, die titels die nog veel meer zeggen en de achterflap die je nieuwsgierig maakt naar elke letter die op het papier gedrukt is.
Er zijn zoveel verhalen, zoveel prachtige woordencombinaties die ik nog niet ontdekt heb, zoveel om te lezen.

“Books are a uniquely portable magic.”

—  Stephen King, On Writing: A Memoir of the Craft

In dit artikel ga ik gewoon lekker ´fan girlen´ over allerlei boeken, maar ook over boek gerelateerde zaken. I hope you like it.
Terwijl ik het water hoor borrelen tegen de ijzeren wand van mijn fluitketel, kijk ik omhoog, welk boek zal ik vandaag eens gaan lezen? De boekenkast geurt naar papier, hout en inkt. Ik zucht, langs mijn in pluizige sokken gehulde voeten loopt Beer, mijn kat. Het water kookt. Ik zet mezelf een kopje thee en ga dan terug naar mijn favoriete kamer van het huis. Welk boek zal ik vandaag eens gaan lezen?

Zo hoop ik later mijn zondagen door te brengen, later als ik groot ben, een huis heb, een kat en een baan. Dan hoop ik zo mijn druilerige herfstdagen te slijten.
Je kan natuurlijk wel al raden dat ik naast mijn grote liefde voor boeken dus ook een grote liefde voor boekenkasten heb, later wil ik een wand geheel vullen met een donkere eikenhouten (waarom eikenhout? Omdat het woord 'oak' in het Engels asociaal goed klinkt) boekenkast. Ik zou maandelijks weer boeken kopen en zo zou de kast zich langzaam vullen. Bij de boekenkast moeten dan twee grote bruine leren stoelen staan, van die stoelen waar opa's en oma's geheel in kunnen verdwijnen. Wanneer ik dan me op krul in een van deze leren stoelen, met een dikke sjaal om mijn nek gewikkeld, warme sokken die mijn voeten beschermen tegen de kou en een kopje thee naast me op een bijzettafeltje, wanneer mijn kat naast me op de stoel springt en haar neusje nieuwsgierig in mijn sjaal stop, wanneer ik dan een boek open doe en me geheel in het verhaal kan storten, dan weet ik 100% zeker dat ik me thuis voel. Dat kan gewoon niet anders.

Hier naast me ligt een lijst met allerlei boeken en schrijvers die ik wil complimenteren door middel van dit artikel. Helemaal bovenaan staat J.R.R. Tolkien. Vóór mijn middelbare schooltijd heb ik nooit meer waarde aan Lord of the Rings gehecht dan dat het lange films waren, die in december rond kerst vaak op televisie kwamen en ik nooit daadwerkelijk afgekeken had omdat ik naar bed moest.
Toen ben ik de films eens aandachtig gaan bekijken en kwam ik erachter dat het gewoon onbeschrijfelijk was. Die meneer, die is gewoon een held voor zo vele. 
Het is niet alleen zo dat hij boeken heeft geschreven en daarmee populair geworden is, hij heeft hier zoveel mensen geïnspireerd, wat op zichzelf al een hele kunst is, maar hij heeft een nieuwe wereld gecreëerd.
Vóór Tolkien heeft niemand een wereld bedacht waar al deze wezens samen leven, hij heeft gewoon de basis gelegd voor bijna alle 'fantasy' verhalen van nu, waar elven, dwergen etc. in voor komen. Zonder Tolkien zouden deze verhalen het licht nooit bereikt hebben, zou de basis gewoon weg zijn geweest.
Deze man is zó veel meer dan een schrijver, hij heeft daadwerkelijk een gehele nieuwe wereld gecreëerd, met een geheel eigen geschiedenis, met verschillende talen en met een achterliggende gedachten die net zo groot of nog groter is dan de verhalen die wij kennen. 
Ik heb de eerste twee delen van Lord of the Rings gelezen, toen heb ik The Hobbit gelezen (in het Engels, pure hemel), en nu moet ik eigenlijk nog ergens het laatste deel tussen mijn lijst van boeken die ik wil lezen proppen. Gelukkig staat het boek mooi op een schap in mijn kamer en kan ik het nooit nooit maar dan ook nooit vergeten.
Als klein schrijfstertje al, hoopte ik dat ik ooit een fantasie verhaal kon schrijven, want dan kan je écht schrijven, dan kan je een hele nieuwe wereld verzinnen, dan kon je schrijven. Ik heb het vaak geprobeerd en ik kan zo wat schriften uit een van mijn kasten pakken waarbij ik je met kaarten en tekeningen en al een verhaal kan laten lezen, door mij verzonnen, fantasy. Maar hoe dan ook kom je bij wezens uit die je uit een ander verhaal kent, logisch, maar iets daarvan stond mij niet aan. Het moest mijn verhaal zijn. Daarna ben ik steeds meer realistischer gaan schrijven, hoewel het genre nooit uit mijn boekenkast zal verdwijnen.
Tolkien is een van die schrijvers die ik echt de hemel in prijs, ik vind vele schrijvers goed en ze kunnen je echt grijpen, maar voor vele dingen is deze man de grondlegger geweest en daarom verklaar ik hem voor genie, niet dat hij iets met die titel zou kunnen ook al had hij nog geleefd, maar toch. Als hij eens wist hoeveel hij al voor mij betekende door zijn boeken, quotes en schrijfsels, laat staan als hij het wist van de rest van de wereld die misschien wel net zo naar hem opkijken als ik. 

Misschien zeggen de titels, "Schaduw van de wind" of "Het spel van de engel" je iets? Ze zijn beide geschreven door de schrijver; Carlos Ruiz Zafón. Deze boeken staan bij ons in de woonkamer in de boekenkast, nog nooit heb ik ze gelezen.
Wel kwam ik op het internet een keer een adolescenten reeks van hem tegen, en nu staat die gehele reeks, bestaand uit 4 boeken op mijn schappen aan de muur. Naast Lord of the Rings en The Hobbit, wat een hele eer is. 
De serie bestaat dus uit 4 boeken, waarvan ik de laatste dit jaar pas gelezen heb. De titels zijn op chronologische volgorde; 'De nevelprins', 'Het middernachtspaleis', 'Septemberlichten' en 'Marina'. Het genre zou ik omschrijven als magisch realisme. 
Nadat ik De nevelprins gelezen had werden al vrij snel de andere twee delen aan mijn collectie toegevoegd. Waarom het me ontschoten is dat er een vierde boek was die tot deze serie behoorde weet ik niet, maar it happend. Marina heeft zich daardoor ook pas veel later aan mijn verzameling toegevoegd.
Het zit namelijk zo, wanneer ik langs een boekenwinkel loop kan ik niet anders dan eventjes naar binnen glippen om rond te neuzen, te kijken wat er voor nieuws ligt en waar ik mijn geld binnenkort weer aan uit ga geven. Zo ben ik rond april ook weer eens de boekenwinkel binnengeglipt en ik zag het boek meteen staan, Marina, Carlos Ruiz Zafón.
Het kon me niet schelen hoeveel het kostte, ik moest en zou dat boek kopen.
Ik realiseerde me dat ik nog een tegoedbon had van de Bruna en zette deze met veel plezier in, kocht het boek en ging buiten de boekhandel al het voorwoord lezen, ik was meteen verkocht. Het ging als volgt:

"Beste lezer,
Ik heb altijd geloofd dat iedere schrijver, of hij dit nu wil toegeven of niet, een paar lievelingsboeken binnen zijn oeuvre heeft. Dee voorliefde heeft zelden iets te maken met de intrinsieke literaire waarde van het boek, of het succes dat het oogstte, als daar al sprake van was. Het is nu eenmaal een gegeven dat je meer van sommige nakomelingen houdt dan van andere. Van alle boeken die ik ooit heb gepubliceerd sinds ik in het prehistorische jaar 1992 dit vreemde beroep van romanschrijver koos, blijft Marina mijn favorieten. Ik schreef de roman in Los Angeles, in 1996 en 1997. Ik was toen begin dertig en begon te vermoeden dat wat romantici de 'eerste jeugd' noemen, me langzaam maar zeker door de vingers begon te glippen. In die tijd had ik al drie Young Adult-romans gepubliceerd, maar al snel nadat ik aan Marina was begonnen, wist ik dat dit het laatste boek zou zijn dat ik in dit genre zou schrijven. Naarmate het schrijven vorderde, kreeg het hele verhaal een sfeer van afscheid en tegen de tijd dat ik het afrondde, voelde ik dat het iets in mij, iets wat ik tot op de dag van vandaag niet kan verklaren maar nog elke dag mis, voor altijd was achtergebleven op die pagina's. Misschien zijn we, zoals Marina eens tegen Oscar zei, gedoemd om ons te herinneren wat nooit écht is gebeurd.
Veilige reizen,
Carlos Ruiz Zafón"

Aan het einde van het boek heb ik nogal wat tranen gehuild, niet dat dit een bijzondere gebeurtenis is na het lezen van een boek bij mij maar toch. Het was vanwege het boek, maar het was ook vanwege het feit dat zoals hij hier al zegt, het iets van afscheid om zich heen had hangen. Dit was het laatste boek van hem in dit genre, met het magische realisme en de vaak bijna ondraaglijke spanningen. Ik weet dus inderdaad niet hoe de boeken zijn die hij hierna geschreven heeft, mijn ouders vinden ze erg goed en ik ga ze zeker lezen, maar als je mij vraagt welk boek ik het spannendste vond zou ik niet kunnen kiezen, alle 4 waren ze thrilling 'till the end, maar als je me vraagt welk boek me het meeste deed, dan zeg ik Marina, want wat was dat een bijzonder boek.
Deze boeken zijn niet alleen magisch door de magische aspecten die er letterlijk in voorkomen, maar ze zijn magisch geschreven, de woorden die lekker lange zinnen vormen zijn perfect op elkaar afgestemd en de manier waarop elk lettertje je langzaam bij je kraag pakt zodat je niet meer kan stoppen met lezen en totaal gegrepen bent door het verhaal, daar schuilt de echte magie in. 

Ik lees boeken niet vaak twee keer, waarom weet ik niet, ik ken vaak de grote verhaallijnen al en ben nieuwsgieriger naar nieuwe verhalen. 
Een boek is het gelukt, en goed, dat ik het vaker las, het is een boek waar voor mij emotionele waarde aan vast hangt en eigenlijk ook een soort eigen verhaal.
Nu zou ik het niet meer lezen, het is een te kinderlijk boek, maar toen heeft het me veel plezier gebracht maar nog meer geholpen.
"Het pad van de regenboog" door Monique van der Zanden. De achterkant van het boek vertelt eigenlijk perfect waar het verhaal over gaat en gebruikt ook meteen de juiste sfeer, ik ga dus geen poging wagen om dat te overtreffen maar voeg wel gewoon de tekst van de achterkant in. 

Hoewel ik het einde altijd een aandachtspuntje gevonden heb, van kleins af aan al, is het boek me eeuwig bijgebleven. Sinds ik dit boek gelezen heb, heeft het Hemelhuis bij mij altijd een bijzondere plek gekregen, wanneer ik een dierbaar persoon verloor wist ik het gewoon zeker, ze gingen naar het Hemelhuis, dat was duidelijk. Het idee heeft mij heel erg geholpen en ik vond het vooral een erg prettig idee. 
Het leuke aan het boek vind ik dat je ook  elk sprookje leest, ze staan gewoon bijgevoegd in het boek verweven door het verhaal. Ik als groot sprookjes liefhebber vond dit natuurlijk geweldig, het waren natuurlijk sprookjes die de schrijfster zelf heeft verzonnen dus je zag er geen bekende tussen staan, ook hadden ze allemaal een prachtig moraal erin verwerkt. Het is echt een boek wat ik aanraad, het is natuurlijk ook geschikt voor kinderen dus je moet geen literair werk verwachten, al is het het zeker waard een keertje te lezen!

“I stepped into the bookshop and breathed in that perfume of paper and magic that strangely no one had ever thought of bottling.”

Ik hou van Harry Potter. Niet op de manier dat ik de spreuken uit mijn hoofd ken, ook niet op de manier dat ik alles precies kan na vertellen hoe het gebeurde en welke redenen hierachter scholen. Ik hou van de verhalen van Harry Potter, van de karakters die erin zitten en van de achterliggende gedachten. Ik ben een grote fan van de heerlijke quotes die gedurende de boeken en films gemaakt worden en mij eeuwig zullen blijven achtervolgen. Ik weet nog goed dat ik, zoals ik al had verteld, er heilig van overtuigd was dat Harry Potter niets voor mij was, ik zou het stom vinden en sowieso er was écht niets aan hoor. Na het eerste hoofdstuk piepte ik wel anders. De manier waarop Harry overdonderd wordt door Hogwarts brieven, alle magische dingen die zich pas gedurende de gehele boekenserie uitleggen. 

Ook het feit dat J.K. Rowling nooit aan de bak kwam als schrijfster in eerste instantie, dat ze een alleenstaande jonge moeder was en dat geen enkele uitgever haar boek wilde publiceren deed iets met de verhalen vond ik. De schrijfster van dit bijzondere verhaal was een mens, iemand die afgewezen was, die geheel onderaan begonnen is en toch hoger is geklommen dan ze waarschijnlijk zelf kon voorstellen. 
Wat ik ook altijd, gek genoeg, gewaardeerd heb aan de verhalen van haar is dat ze niet bang was om personages te laten overlijden. Als ik me er in moet inleven dat je als schrijfster zijnde je eigen personages moet laten vergaan tot stof, voel in onwijs veel respect omhoog komen voor haar, bovenop het respect wat ik al voor haar had. Vaak vraag ik me wel af of ze alles al zo had voorbedacht, de hele rol van Sneep in het verhaal, bedacht ze er pas later bij dat je de Terzielers alleen kon zien als je iemand had zien overlijden, of wist ze dit al die tijd al? 
Natuurlijk spelen er in Harry Potter wezens die al bedacht waren, zoals reuzen, maar er zijn zoveel nieuwe wezens bij gekomen. J.K. Rowling heeft net zoals Tolkien een gehele wereld gecreëerd, een wereld die naast de mensen wereld bestond, maar toch een nieuwe wereld. Ik kan me geen moment herinneren dat ik niet overtuigd was door haar verhaal, dat ik dacht dat Hogwarts niet bestond of dat ik gaten in het verhaal vond. Nooit. 
Ik keek op tegen Dumbledore, ik vond Ron hilarisch, identificeerde mezelf met Hermione en had respect voor Harry. 
Ik werd gegrepen door de spannende momenten en ik heb gehuild bij de tragische. 
Harry Potter is magisch en heeft ook deze werking over jou, als lezer, dankzij Harry Potter zijn er vele nieuwe ideeën in mijn hoofd geplant door de magische zaadjes die de boom van de 7 boeken op mij, als lezer, heeft laten vallen.
Gezien ik atijd de boeken van Harry Potter bij de bibliotheek heb geleend, heb ik geen enkel exemplaar in mijn boekenkast staan, ooit komen ze er alle 7. 
Dit tekentje hierbeneden staat dan ook vaak genoeg op mijn pols.  

Misschien heb je de film afgelopen donderdag wel gezien? 
Extremely Loud and Incredibly Close.
Ik weet nog steeds niet hoe ik het boek zou moeten beoordelen, het is een ongelofelijk bijzonder verhaal en een ander woord dan bijzonder zou ik er ook niet op kunnen plakken. Ik vind het geen mooi verhaal, het is een in en in en in triest verhaal. Geen verhaal wat je vaak hoort, geen verhaal waar je het einde al van weet, niet eens een beetje.
Het is eigenlijk een verschrikkelijk boek, toen ik het uit had heeft het nog dagen in mijn hoofd gespookt hoe alle verbanden nu gelegd moesten worden en of het einde echt het einde was, was dat alles wat we kregen? 
Je moet begrijpen dat de film anders gaat dan het boek, en de film is een stuk bevredigender qua einde. 
Het is goed geschreven, creatief, de pagina's met de foto's of vol met lettert die elkaar overlapte waardoor je er geen woord meer van kan lezen maakte het verhaal meer dan alleen inkt op papier. Het is een verhaal wat je niet vergeet. 

Het geeft je een onwijs goede kijk op het leven van mensen waarvan de levens een beetje verknipt zijn, daarnaast geeft het je een nieuw inzicht op je eigen leven, dat we allemaal een beetje verknipt zijn en dat het niet uitmaakt dat dat zo is. Achter iedereen zit een bijzonder verhaal wat we niet kunnen ontcijferen, je kan je eigen verhaal vaak al niet ontcijferen. Het heeft me zeker op een of andere manier een les bijgebracht, hoewel ik deze les niet kan benoemen is hij er wel geweest.
Het is een boek wat in je hoofd kruipt, zich er ergens achterin tussen alle al onthouden informatie nestelt, om er nooit meer uit te gaan. Het is een boek wat je aan het nadenken zet, een boek waarvan je je onwijs neerslachtig kan gaan voelen, maar al bij al is het een goed boek. Om zo'n verhaal te verzinnen moet je aardig wat capaciteit hebben, ik zeg niet dat ik ervan genoten heb, van het lezen, het was verdrietig en ik werd er zelf verdrietig van. Het einde was niet bevredigend en hoewel ik hier en daar wel moest lachen vanwege Oscars uitspraken, was het een triest verhaal.
Ondanks ben ik dankbaar dat ik het gelezen heb, in het Engels, het was als een reis, een hele bijzondere reis, die ik niet snel zal vergeten. 

“What did thinking ever do for me, to what great place did thinking ever bring me? I think and think and think. I’ve thought myself out of happiness one million times, but never once into it.”

Als laatste gaan we eventjes terug naar 3 boeken die mijn jeugd ingekleurd hebben met woorden, zinnen en verhalen. 

Van het eerste boek; Hart van Inkt is een film gemaakt waar ik niet echt tevreden over ben, dus daar ga ik ook geen woord aan wijde.

De manier waarop dit boek geschreven is vond ik heerlijk, in de inhoud kon ik me nog meer vinden. Het ging over Meggie en haar vader Mo, die boekbinder was. Beide koesterden ze een immens grote liefde voor boeken waar in het boek ook ruimte voor gemaakt is om duidelijk te maken. Mo&Meggie hebben een magische stem, zodra ze dingen voorlezen komen deze tot leven. Jammer genoeg neemt het boek dan ook iets terug, dus als je iets voorleest over een prachtige bloem, komt de bloem uit het boek maar wordt bijvoorbeeld de stoel naast je het boek ingezogen. Op deze manier is Mo zijn vrouw kwijt geraakt, hij las voor en zij verdween in het boek. Dat boek is "Hart van Inkt". Deze 3 boeken gaan erover hoe ze zelf in het boek terecht komen, hoe het er daar aan toe gaat en of ze Meggies moeder terug kunnen vinden. Het is spannend en erg leuk geschreven. Het idee dat boeken werkelijkheid konden worden stond me altijd wel heel erg aan, ook de dubbelzinnigheid vond ik heerlijk, want in de wereld van Hart van Inkt was bijvoorbeeld ook de schrijver zelf van het boek en hij zou de toekomst kunnen herschrijven. Heerlijke boeken en ik heb erg genoten ze te lezen, of ze nu, een paar jaar later, nog steeds met zoveel lof gelezen zouden kunnen worden door mij weet ik niet, maar rond mijn 10e tot 12e vond ik het heerlijk om in de huid van Meggie te kruipen en me te bedenken hoe het zou zijn, in een wereld van een boek. 

Jullie hebben een klein inkijkje gekregen in mijn boekenverleden en ik hoop dat het bevallen is. Ikzelf vond het heel erg leuk om te schrijven over mijn favoriete boeken(series) die ik van kleins af aan gelezen heb. Op het moment ben ik bezig in een boek van Karin Slaughter en de lijst die ik hierna wil gaan lezen strekt zich langzaam nog verder uit! 

Wat zijn jou favoriete boeken? En welke zou je mij aanraden?

Bedankt voor het lezen & tot dinsdag!

xxxx.

Aimée